sezai karakoç

şair, kendi kendisi olmalı: “şairin kendi kendisi olabilmesinin biricik yolu, değişmek, başkalaşmaktır.” şair, kendine yetmeli: "eserinin tohumunu ve geliştirecek iklimini, şairin kendi varlığından alması anlamına gelir yeterlilik ilkesi. yâni fildişi kuleyi biz dışına çeviriyoruz; evren şaire bir fildişi kule olmalı; şafakta kaybettiği güvercinleri, şair, bir ikindide bulabilmeli." şair, kendinden memnun olmalı: "eserin şairini sevinçle titretmesi demek bu. şair, eserini sevmeli. onu okşamalı, ama yaramazlıklarına da göz yummamalı. beğenmediği davranışlarını gücendirmeden ona anlatmalı onu kendini düzeltmeye kandırmalı ve bunu da inandırmalı ona. 'beni andırıyor, ah, beni o' demeli." memnunluk ilkesinin temeli, sevinçtir. yaşama sevinci değil “yaşatma sevinci”dir. diyen türk şiirini metafizik bir esasa oturtan şairdir.

ey sevgili şiiri her ne kadar nefret ötesi bir duygu beslesemde bizim baştaki iyi okur bu şiiri zaten edebi yönüyle ebemizi belledi 12 yıldır aq

büyük şair. yüce diriliş partisi kurucu genel başkanı.

"ah, dağ düşlerinin ay çekimi ve kent yakalamasının toprak tutuculuğu.beton merhametsizliği.ve sen gergin asya ipi.ve yazları betonlardan yükselen gizli alevlerde tutuşup kül olan sabır uygarlığı.sahaflarda kaçakçılık aşısıyla kabarıp duran dağ çağrılarının yağması.turisr gölgelerinin en maskeli sömüegeci erleri gibi son özgür kalan dağ uçlarına doğru yaklaşmasını bir başarı sayan ülkenin kafa donukluğu.yüreğin sarkaç gibi oynayıp durması,aklın kızıl akşamlara batması ve ruhun diriliş canlılık rolünü oynayan bir insan eti türürnün doğrulması.ses yamyamının dişlerini uygarlık adına ruha geçirme hakkı" / ruhun dirilişi büyüksün üstad büyük.

cemal süreya ile girdiği iddiayı kazanmış, cemal süreya'nın soyadından bir y düşmesine sebep olmuştur.

''inkar tutsaklık, inanç özgürlüktür.'' ''ben insanın ruh, ruhun da bir tapınak olduğuna inanıyorum.''

(bkz: onlar sanıyorlar ki biz sussak mesele kalmayacak)

mona roza

mona rosa (muazzez akkaya) olan aşkından dolayı evlenmemiştir.büyük platoniktir.

''seni öldürmeye gelen, sende hayat bulsun.''

çok büyük şair. ey sevgili adlı şiiri çok büyük bir şiir. *** yenilgi yenilgi büyüyen zafer vardır. ***

"sen geldin ve benim deli köşemde durdun bulutlar geldi ve üstünde durdu merhametin ta kendisiydi gözlerin." (bkz: köşe )

" siz bilmezsiniz, size anlatmak da istemem. "

"kırgın kırgın bakma yüzüme rosa. henüz dinlemedin benden türküler. benim aşkım uymaz öyle her saza. en güzel şarkıyı bir kurşun söyler. kırgın kırgın bakma yüzüme rosa."

bir gün gözlerimin ta içine bak anlarsın ölüler niçin yaşarmış.

kendisine muazzez akkaya sevdasından dolayı müthiş bir hayranlık duyuyorum. muazzez akkaya'ya da böyle bir adam nasıl sevilmez diye düşünüp müthiş bir antipati duyuyorum.

"ille de, "uyan ey akıl, ey vicdan, ey insanlık!" diye bağırmak mı gerekmektedir?"

benim için karşılıksız aşkın simgesidir. "bir gün gözlerimin ta içine bak / anlarsın ölüler niçin yaşarmış"

"baharı yaz uğruna tükettik aşk'ı naz uğruna ve papatyaları seviyor sevmiyor uğruna. derken ömrü tükettik bir hiç uğruna..."

"seni öldürmeye gelen, sende hayat bulsun."

"insanı çözersin, çözersin, çözersin; çocuk çıkar."

"kanadı kırık kuş merhamet ister"

vallahi şiirden falan anlamam ben ama üstat söylenecek ne varsa söylemiş, ne söylenecek bir mısra ne de anlatılacak bir hal bırakmış. hissetmek kalmış sadece mona roza'yı hissetmek... --- spoiler --- mona rosa mona roza, siyah güller, ak güller geyvenin gülleri ve beyaz yatak kanadı kırık kuş merhamet ister ah, senin yüzünden kana batacak mona roza siyah güller, ak güller ulur aya karşı kirli çakallar ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa mona roza, bugün bende bir hal var yağmur iğri iğri düşer toprağa ulur aya karşı kirli çakallar açma pencereni perdeleri çek mona roza seni görmemeliyim bir bakışın ölmem için yetecek anla mona roza, ben bir deliyim açma pencereni perdeleri çek… zeytin ağaçları söğüt gölgesi bende çıkar güneş aydınlığa bir nişan yüzüğü, bir kapı sesi seni hatırlatıyor her zaman bana zeytin ağaçları, söğüt gölgesi zambaklar en ıssız yerlerde açar ve vardır her vahşi çiçekte gurur bir mumun ardında bekleyen rüzgar işıksız ruhumu sallar da durur zambaklar en ıssız yerlerde açar ellerin ellerin ve parmakların bir nar çiçeğini eziyor gibi ellerinden belli oluyor bir kadın denizin dibinde geziyor gibi ellerin ellerin ve parmakların zaman ne de çabuk geçiyor mona saat onikidir söndü lambalar uyu da turnalar girsin rüyana bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar zaman ne de çabuk geçiyor mona akşamları gelir incir kuşları konar bahçenin incirlerine kiminin rengi ak, kimisi sarı ahhh! beni vursalar bir kuş yerine akşamları gelir incir kuşları ki ben mona roza bulurum seni incir kuşlarının bakışlarında hayatla doldurur bu boş yelkeni o masum bakışlar su kenarında ki ben mona roza bulurum seni kırgın kırgın bakma yüzüme roza henüz dinlemedin benden türküler benim aşkım sığmaz öyle her saza en güzel şarkıyı bir kurşun söyler kırgın kırgın bakma yüzüme roza artık inan bana muhacir kızı dinle ve kabul et itirafımı bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı alev alev sardı her tarafımı artık inan bana muhacir kızı yağmurlardan sonra büyürmüş başak meyvalar sabırla olgunlaşırmış bir gün gözlerimin ta içine bak anlarsın ölüler niçin yaşarmış yağmurlardan sonra büyürmüş başak altın bilezikler o kokulu ten cevap versin bu kanlı kuş tüyüne bir tüy ki can verir bir gülümsesen bir tüy ki kapalı gece ve güne altın bilezikler o kokulu ten mona roza siyah güller, ak güller geyve’nin gülleri ve beyaz yatak kanadı kırık kuş merhamet ister aaahhh! senin yüzünden kana batacak! mona roza siyah güller, ak güller --- spoiler --- (bkz: mona rosa) (bkz: sezai karakoç)

"içimde ölen öldü, kalan kaldı, ben aynı."

susmayı o kadar güzel anlatmış ki, hayatım boyunca kıçımı yırtmamın nedeni tam olarak buydu; "onlar sanıyorlar ki, biz sussak mesele kalmayacak, halbuki biz sussak tarih susmayacak, tarih sussa, hakikat susmayacak." (bkz: susmak)

(bkz: muazzez akkaya) nerede o eski sevdalar

mona roza şiiriyle tanıdığım adam gibi adam. --- spoiler --- bir bakışın ölmem için yetecek --- spoiler ---

i̇kinci yenicilerin hayranlık duyduğu,mistisizm bakımından öz şiire,kelime dizimi ve imgelem olarak ikinci yenicilere yakın olan şair.üsküdarda bir şiir dinletisinde kendisiyle tanışma fırsati bulmustum. tanisamadim o ayrı. ama bir iki kelamini dinledim. şairligi bir yana bir insan olarak cok büyük bir değer.

"aşka veda etmiş topraklarda durmuşsun..."

"gölgendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba." demiş üstâd. en sevdiğim şiirinde. ey sevgili şiiri

ve güldün, rengarenk yağmurlar yağdı.

bir gün gözlerimin ta içine bak; anlarsın ölüler niçin yaşarmış.

"senden ümit kesmem, kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır.."

"... sen geldin benim deli köşemde durdun bulutlar geldi üstünde durdu merhametin ta kendisiydi gözlerin merhamet saçlarını ıslatan sessiz bir yağmurdu ..."

"insandan insana şükür ki fark var."

"ah, bir sarkaç gibi bir ölüme, bir hayata gidip gelen ruh'larla, sadece biyolojik yaşantının içinde vakit dolduran ruhlar arasında ne büyük uçurum vardır!"

diriliş kavramını kendisine şiar edinmiş bir şair ve fikir adamı. kendisinin şöyle enteresan bir şiiri de mevcut: çocuk düşerse ölür çünkü balkon ölümün cesur körfezidir evlerde yüzünde son gülümseme kaybolurken çocukların anneler anneler elleri balkonların demirinde" içimde ve evlerde balkon bir tabut kadar yer tutar çamaşırlarınızı asarsanız hazır kefen şezlongunuza uzanın ölü gelecek zamanlarda ölüleri balkonlara gömecekler i̇nsan rahat etmeyecek öldükten sonra da bana sormayın böyle nereye koşa koşa gidiyorum alnından öpmeye gidiyorum evleri balkonsuz yapan mimarların

"Ve güldün; rengarenk yağmurlar yağdı." - twitter'da bu cümleyi böyle bir fotoğrafla süslemişler. gülümsedim hoşuma gitti.

güya ece ayhan anlatmış: "sezai sürekli elini burnuna sokardı. biz bu hareketini pek sevmez onu yanımızdan uzaklaştırırdık. o da zamanla bizden koptu." iddiaya göre sezai karakoç'un ikinci yeniden uzaklaşma sebebi buymuş.

"i̇nsandan insana şükür ki fark var." cümlesiyle bizlerin gözünü açan adam.

Bugün vefat etmiş olan şairimiz. Zambaklar en ıssız yerlerde açar diyen şair bizim zambaklarımızdan birisiydi...

vefat etmiş... "en sevgili ey sevgili uzatma dünya sürgünümü benim" . çok ama çok üzgünüm. eserlerini ve fikirlerini incelemeye doyamadığım devlerden biriydi benim için. gidişine onun gibi yaklaşmaya çalışıyorum o yüzden; "kendinden bir şeyler kattın, güzelleştirdin ölümü de..." zira bu bir ölüm değil, diriliştir. üstadın arzuladığıysa dirilişin ta kendisiydi. nihayet kavuştu. allah gani gani rahmet eylesin, sevenlerinin başı sağ olsun. . cemal süreya'ya göre sezai karakoç; link not: çok fazla şiirini anımsıyorum şu an. ancak itiraf etmeli ki en değer verdiğim açık ara; (bkz: liliyar)

Mona Rosa'ya "bir bakışın ölmem için yetecek." diyen büyük üstad. Ne yazık ki bugün vefat etti. Mekanı cennet olsun..

"ey sevgili, uzatma dünya sürgünümü benim" diyen şair. mekanı cennet olsun.

Seni yok sayacaklar sen daha çok var olacaksın. Eserleriyle çok kıymetli bir şair ve yazardı yitik cennetine kavuştun mekanın cennet olsun..

"Anne ölünce çocuk bahçenin en yalnız köşesinde elinde bir siyah çubuk ağzında küçük bir leke." Toprağı bol olsun 🙏

"kendinden bir şeyler kattın güzelleştirdin ölümü de ellerinin içiyle aydınlattın ölüm ne demektir anladım" allah rahmet eylesin, güzel şairdi.

bugün ölümünün sene-i devriyesi olan şairimizdir. şair dedim ama öyle küçültmek değil maksat. ben onun kadar güzel anlatamam, kelimelere öyle güzel hükmedemem onun sadece bir şair olmadığını anlatmak için. yıllar önce, hatta yıllar yıllar önce "ey sevgili" dediğini duydum. gençlik bu ya, içinde sevgili geçiyor diye anlamaya çalıştım şiiri. anladıkça utandım, anladıkça kayboldum. şiiri sevdim sonra. şiir, sihirli bir denizdi. içinden her şey çıkabilirdi. kelimeleri istediğin gibi yerleştirip, istediğin anlama ulaşabilirdin. sonra mona roza girdi hayatıma ve sonra diğer şairler, diğer şiirler derken, bir baktım, sevmişim o kayboluşları. velhasılı; ben babamı bir kasım ayının 17 sinde kaybettim. ve bir kasım ayının 16 sında şiir sevgimin babasını kaybetmişim. bugün fark ettim... ülkendeki kuşlardan ne haber vardır mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır aşk celladından ne çıkar madem ki yar vardır yoktan da vardan da ötede bir "var" vardır... bu dizelerde sanatına tutulduğum adam, rabbim rahmetiyle muamele eylesin...

başlığı görür görmez sezai karakoç'un mona roza'sından son veda haberi aklıma geldi, oradaki küstahlığa yine sinirlendim. en iyisi gideyim sakince liliyar'ı yad edeyim.